کد مطلب:33469 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:191

اصولا نگارش چنین وصیت نامه هایی از «طاعات متعدی» محسوب است. به تعبیر یكی از علمای اخلاق، «طاعات» بر دو قسم اند: طاعات لازم و طاعات متعدی. گاهی انسان كار خیری انجام می دهد كه خیرش فقط به خود او می رسد، این طاعت لازم است. گاهی نیز آدمی كار خیری می كند كه خیر آن به دیگران نیز می رسد، این طاعت متعدی است. طاعت متعدی همواره از طاعات لازم افضل اند. این وصیت نامه نیز چنین است.

[صفحه 38]

یعنی فایده ی آن فقط به شخص امیرالمومنین (ع) یا فرزند ایشان منحصر نمی ماند، بلكه دیگران نیز در آن سهیم اند و از آن بهره مند می شوند.

گفته اند كه امیرالمومنین (ع) این نامه را هنگامی مرقوم داشته اند كه از جنگ صفین باز می گشتند.

صفحه 38.